وقتی نیستی........

وقتی نیستی انگار همه ی دنیا تاریکه...........  

هیچ وقت باهام قهر نکن.... 

چون اگه تو نباشی دنیای من تاریک میشه زینب.... 

خیلی تاریک.....  

پس بیا کنارم ...... 

تا با وجود مهربونت... 

زندگیمو پر از نور و قشنگی و عشق کنی... 

کنارم باش.... 

  تا همیشه....     

.*. 

 

 دوست دارم.......

یاد آن روز....

سکه ی از جنس عشق........روز فراموش نشدنی در جمشیدیه..  

اگه دلت میخاد یادی از روز جمشیدیه کنی روی ادرس زیر کلیک کن

روی این قسمت کلیک کن 

http://venoos777.blogsky.com/1389/03/12/post-93/

تا همیشه فقط با تو..........

 

     با تو بوده ام

           همیشه ودر همه جا

            با تو نفس کشیده ام .با چشمان تو دیده ام

               مرا از تو گریزی نیست 

               چنان که جسم از روح !

     و زمین را از آسمان

           و درخت را از آفتاب

                       تو دلیل حیات من بوده وهستی

                                   وچنان با این دلیل زیسته ام که باور کرده ام 

                                          که علت بودن من .تو هستی 

              پاسخ من به آغاز وپایان زندگی این است

                                         ای عزیزم ((همیشه با تو........)) 

تا همیشه فقط با تو..........  

.*.

 

زینب بی نظیر و دوست داشتنیه من.....

در تمام طول آشنایی مون امروز برای اولین بار بود که 

 سه روز متوالی  تونستم  ببینمت  

و کنارت عشق رو با تمام وجودم لمس کنم...........  

و شاید عجیب باشه که بهت بگم دلتنگم.... 

ولی آره ه ............ 

با همه ی وجود دلتنگتم زینب .................  

 

زینب........ 

زینب عزیزم.............. 

زینب بی نظیر و دوست داشتنی... 

زینب مهربونم...........  

فدای تو و اون قلب بزرگت بشم....

............ 

دلم میخاد بدونی که چقدر دوستت دارم........  

به اندازه ی تمام دوست داشتن های دنیا ....دوستت دارم....

دوستت دارم .*. 

دوستت دارم .*.   

  

 

Love

 

درگــلستان اِرم بــوســـه ای از گــونــه یـــار
چـون ربـــودم ،مـــن دلــبــاخـته زلف نگار
روی گـردانــد زمـــن آن پـــری زیـــبـــا روی
کـرد پـنـهـان رخ چون ماه به زیر آن موی
گفـتـمـش ای که تـویی از بر ِمن صبح امـیــد
در دل بـــاغ کسـی بــوسه مـا را کـه نــدیـد
گـفـت : آن غـنـچـه گل راز بــه پــروانـه بَـرَد
شاپــرک قــصــّه ما را سـوی بـلـبـل ببـرد
عـنـدلیـب نغمه زنان بــر ســـرآن سرو سُهی
کُـند اسـرار درون را بــه بـر ســـرو تُــهـی
صبحگاهان چـو نـشـیند بـه روی سـرو کلاغ
گـویـدش زود بـه آن مـرغ ســیه قــصّه داغ
قــار قــاری کــنــد آن مـرغ سـیـه در دل بـاغ
باغـبــان هـــم شــود آگاه ازایـن قصّه زاغ
بــاغــبــان نــیــز چـوشـب جانـب منـزل بـرود
مـاجــرا رابـه سـوی هــمـسر خـود باز بَـرَد
هـیـچ زن نـیـسـت که افشا نـکــنـد راز درون
پس به اجبار کند راز خود از سینه برون
لاجــرم قــصــّه مـا پــخش شــود در دل شهــر
ره بـه دریــا بــَرَد ایـن راز نهان در پی نهـر
داستانهـا بــسرایــنـــد و شـــود قــصّــه شـب
آن زمـانی که نه آن بوسه به جامانده نه لب
می شود زنده و«جاوید» به هر دور و زمان
چــون فـتـد قـصّـۀ ایــن بـوسۀ مـا ورد زبـان