دوستت خواهم داشت.........

 

دوستم داشته باش ،  

                دوستم داشته باش  
             بادها دلتنگند ، دستها بیهوده ، چشمها بی رنگند  

دوستم داشته باش
              شاخه ها می لرزند ، 

                        برگها می سوزند ، 

                                     یادها می گندند 

 
باز شو تا پرواز ،  

            سبز باش از آواز ،  

                        آشتی کن با رنگ ،  

                                       عشق بازی با ساز

دوستم داشته باش 
          سیبها خشکیده ، 

                  یاسها پوسیده ، 

                             شیر هم ترسیده 
 
دوستت خواهم داشت ، 

                 بیشتر از باران ، 

                       گرمتر از لبخند، 

                                    داغ چون تابستان 

دوستت خواهم داشت
               شادتر خواهم شد ،  

                            ناب تر ، روشن تر ، 

                                               بارور خواهم شد 
دوستم داشته باش
                برگ را باور کن ، 

                           آفتابی تر شو ،  

                                      باغ را از بر کن  

خواب دیدم در خواب آب آبی تر بود، 

                               نور پر سوز نبود، 

                                          زخم شرم آور بود 
خواب دیدم در تو،  

              رود از تب می سوخت،  

                          نور گیسو می بافت، 

                                       باغچه گل می دوخت  

دوستت خواهم داشت

                    دوستت خواهم داشت

                                          دوستت خواهم داشت............... 

                                                                  تقدیم به زینب عزیزم 

                                                                    با یک دنیا احساس....

برای دیدن عکسای قشنگ عاشقانه روی "ادامه مطالب" کلیک کن عزیزم

آفتاب را سلامی دوباره خواهم داد...

 

به آفتاب سلامی دوباره خواهم داد

به جویبار که در من جاری بود

به ابرها که فکرهای طویلم بودند

به رشد دردناک سپیدارهای باغ که با من

از فصل های خشک گذر میکردند

به دسته های کلاغان

که عطر مزرعه های شبانه را

برای من به هدیه میآورند

به مادرم که در آینه زندگی میکرد

و شکل پیری من بود

و به زمین ، که شهوت تکرار من ، درون ملتهبش را

از تخمه های سبز میانباشت - سلامی ، دوباره خواهم داد  

     (( فروغ فرخزاد))