آی عشق

 

 . 

.  .  .

همه

لرزشِ دست و دل ام

از آن بود

که عشق

پناهی گردد,

پروازی نه

گریزگاهی گردد. 

آی عشق آی عشق

چهرهی آبی ات پیدا نیست.

€

غبارِ تیره ی تسکینی

بر حضورِ وَهن

و دنجِ رهایی

بر گزیرِ حضور,

سیاهی

بر آرامشِ آبی

و سبزه ی برگچه

بر ارغوان 

آی عشق آی عشق

رنگِ آشنایت

پیدا نیست

€

و خنکای مرهمی

بر شعله ی زخمی

نه شورِ شعله

بر سرمای درون. 

آی عشق آی عشق

چهری ی سرخت پیدا نیست.