باران عشق...

 

 

باران که می‌بارد، میل در آغوش کشیدنت و بوسیدنت افزون می‌شود و   

شعله‌های سرکش این میل جانم را می‌سوزاند.   

زیر باران می‌روم و خیره به آسمان آرزو می‌کنم:   

ای کاش کنارم بودی دلارام من، زیر این باران دوشادوش هم و دست در دست هم...   

عاشقتر از همیشه، شیداتر و دیوانه‌تر...  

 فارغ از همه بایدها و نبایدهای عالم، فارغ از حس پشیمانی و پریشانی...   

شاید مست مست، شاید مدهوش و مخمور، شاید...  

 آری رها... 

 رها از همه بندهای این جسم و این عالم، رها از همه خط قرمزها و تابلوهای ممنوع...  

 

رها از هر چه قانون و قاعده و محدوده...   

تو نیز عاشق‌تر و شیداتر...   

تو نیز مخمور و مست...  

 اندکی عاشقانه‌تر زیر این باران بمان ابر را بوسیده‌ام تا بوسه‌ بارانت کند...  

 

 

.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.