زینب جان...دوستت دارم....به خاطر...

 

تو را دوست دارم نه تنها به خاطر آنچه تو هستی 

                             که به خاطر آنچه من هستم وقتی که با تو هستم. 

تو را دوست دارم نه تنها به خاطر آنچه از خود ساخته ای .

                              که به خاطر آنچه از وجود من می سازی. 

تو را دوست دارم به خاطر آن بخش از وجودم که تو در من پیدا کرده ای. 

تو را دوست دارم به خاطر آنکه

                   دست بردی در ژرفای قلبم که زیر هزاران توده از نادانی-سستی و ناتوانی پنهان بود 

            و در  آن تاریکی زیباترین گوهر های هستی مرا یافتی و به روشنی آوردی.  

                  زیرا پیش از تو کسی چنین  دوردست در من سفر نکرده بود تا این زیبایی ها را ببیند. 

تو را دوست دارم که

                      مرا یاری کردی تا از کارهای سخت روزانه نه یک ملامت که یک آواز بیافرینم و

                      از جویبارهای خشک زندگی نه یک میخانه که یک پرستشگاه بنا کنم.